Tengsl manna fyrir og eftir bankahrun

Það eru erfiðir tímar í íslensku efnahagslífi.  Hvert fyrirtækið á fætur öðru fer í þrot eða greiðslustöðvun og annatími er hjá lögfræðingum og endurskoðendum við að gera málin upp.

Grundvallar regla við ráðningu aðila sem fara eiga yfir aðdraganda málsins og gera þrotabú upp hlýtur að vera að þeir hafi ekki tengsl við starfsemina sem sigldi í þrot eða fyrrum eigendur.

Gegnsæi, sanngirni og heiðarleiki verður alltaf að vera til staðar.  En krafan um slík vinnubrögð hefur aldrei verið meiri en einmitt nú.  Því verður að vanda sérstaklega vel til þessara verka.  Þó að við Íslendingar séu fámenn þjóð og oft þannig að endalaust er hægt að tengja menn saman, verðum við að vanda okkur meira nú en nokkru sinni áður.

Sögusagnir, fréttaflutnignur og umræður beinast að því að jafnvel hafi verið framin lögbrot innan bankanna og hjá tengdum félögum.  Ef ekki lögbrot þá er ljóst að vinnubrögð oft á tíðum verið siðlaus.

Það hlýtur því að vera ófrávíkanleg krafa að þeir sem að uppgjörunum koma hafi engin hagsmuna tengsl við fyrrverandi starfsemi og eigendur.  Annað elur á sögusögnum um ranglæti, yfirhylmingar og siðleysi.